We verlieten België in het late voorjaar op onze Honda Cross Tourer uitgerust met Bridgestone's veelzijdige A40-banden. Wat ons betreft de beste avontuurbanden op de markt. En omdat Bridgestone plant om het beste nog beter te maken door in 41 de A2018 te introduceren, leek het een goed idee om hiervan een afscheidsreis te maken naar een van de banden waar we het meest van houden voor serieus adventure-rijden.
Geschreven door: Thierry Sarasyn
Enkele leuke tussenstops
Rechtstreeks naar Rome gaan, leek me een saai idee. Dus besloten we om wat binnenwegen te nemen om door Duitsland te komen en hielden we links van de Alpen. Het idee was om voor elke dag een interessante stop te vinden. Al snel kwamen we in Karlovy Vary terecht. Een kleurrijke stad niet ver over de Tsjechische grens, bekend om zijn Spa-centra en de nabijheid van de Cezch Motocross Grand Prix. Dit bleek zo ongeveer alles te zijn waar de stad om bekend zou moeten staan, want er is niet veel anders te doen. Tenzij je geïnteresseerd bent in dure souvenirs, kun je het beste niet te lang in de stad blijven die de Engelssprekende wereld Carlsbad noemt.
Slovenië en Kroatië
Dus na een nacht in een veel te duur hotel vertrokken we gehaast en waren van plan om naar Slovenië en Kroatië te reizen en een veerboot te nemen die ons naar Italië zou brengen. En dat deden we. We hebben een aantal interessante bierstops gemaakt langs de E49 en N19. Niet om te drinken, maar om twee bekende biertentjes te eren. Eerst Pilsen en daarna Ceske Budejovice waar het Budweiser-bier wordt gebrouwen. Daarna snelden we door Oostenrijk en kwamen aan in Ljubljana. Veel speciale dingen hier, maar een van het meest bijzondere is dat het in de buurt van Ivančna Gorica is, de thuisbasis van Akrapovic-uitlaten. Maar ook als je geen uitlaatliefhebber bent, is de Sloveense hoofdstad een bezoek waard. Wandel gewoon een dag of twee rond en je zult je niet vervelen.
Vanuit Slovenië gingen we naar Kroatië, via de A7 die ons eerst naar Opatija en vervolgens naar Rijeka bracht. Old school racefans zullen zich Rijeka herinneren als de thuisbasis van de Joegoslavische Grand Prix. En raad eens: het circuit is er nog steeds. Gemakkelijk te bereiken, goedkoop om op te rijden. We mochten een paar rondjes op de historische baan maken en waren verbaasd over de lay-out en de grip van de A40. Een of twee keer kusten de paniers het asfalt. Geweldig. En in het begin ook een beetje eng.
We mochten een paar rondjes op de historische baan maken en waren verbaasd over de lay-out en de grip van de A40. Een of twee keer kusten de paniers het asfalt. Geweldig.
De magnifieke N8
Met een frisse dosis adrenaline door onze aderen stromend, namen we de N8 kustweg. Dit is zeker een van de mooiste en meest opwindende wegen om in Europa te nemen. Het is 250 km perfect beton, met geen enkel stuk dat meer dan 200 meter rechtdoor gaat. Het is als een gigantische uitgestrekte baan. Maar met aan de rechterkant een waanzinnig uitzicht over de Adriatische Zee als leuke extra. We hebben het fantastisch gehad en hebben de nacht doorgebracht in Zadar. Geweldige plek om te stoppen, eten en slapen.
We bleven de kust volgen op de A8 en kwamen uit in Omis, net ten zuiden van Split. Rustig en leuk stadje en perfect om weg te blijven van de toeristische attractie genaamd Split. We zijn er echter wel teruggegaan om op de veerboot naar Italië te springen. Een dag later werden de wegen wat minder mooi, en bleek Rome druk en niet zozeer een motorstad. We kwamen langs Bridgestone's hoofdkwartier om het huis van onze banden te groeten. De volgende dag reden we naar het noorden en vonden nog een geweldige motorgerelateerde plek: Tavulia, de thuisbasis van Valentino Rossi. We hadden het geluk dat we er in een weekend waren en The Doctor de Spaanse GP reed. Een Grand Prix kijken in het midden van VR46's geboorteplaats, het is iets dat iedereen op zijn bucketlist zou moeten zetten.
Pech
Daarna waren we van plan om de legendarische Stelviopas over te steken, maar vanwege het slechte weer was de pas gesloten. Dus keerden we terug, namen de N29 die Lago Bianco/Weissee passeert en brachten de nacht door in Chur. Leuk maar duur.
Met een flink budget aan deze afgelopen nacht besteed, besloten we de Duitse snelwegen te gebruiken om zo snel mogelijk naar huis te gaan. Goed om te weten: ook bij een snelheid van meer dan 200 km per uur bleef de Bridgestone A40 superstabiel. Het blijkt dat deze band alle voordelen van een wegband heeft, maar alleen wat extra mogelijkheden toevoegt. We hadden veel vertrouwen op de onverharde weg die we in de buurt van Opatija namen en waren meer dan tevreden met de grip op nat wegdek op onze eerste dag in Italië. Al met al een geweldige reis op de Honda Crosstourer en mooie herinneringen. Misschien doen we dit gewoon nog een keer. Immers, over een paar maanden wordt de nieuwe Bridgestone A41 vrijgegeven…
